Op skiles in Frankrijk – ontmoet de ideale schoonzoon

Skiles in Frankrijk 

‘Mama, ik vind wintersport wel leuk, maar ik heb geen zin om op skiles in Frankrijk te gaan’, vertelt onze 6-jarige dochter beteuterd ergens halverwege december. Ze is inmiddels 6 jaar en gaat dit jaar voor de derde keer op skiles in Frankrijk. In een skiklasje met een Franse meester of een Franse juf en met Franssprekende kindjes. Waar je in Oostenrijk of in de grotere Franse skidorpen nog regelmatig een Nederlandstalig kindje en een Engelssprekende óf zelfs Nederlandssprekende meester of juf treft, is het in ‘ons’ kleine, kneuterige Franse dorpje allemaal Frans. De mensen daar spreken Frans, Frans en Frans. Heel af en toe piept er een Engels of Nederlands woordje tussen.

Nederlandse woordjes

Er zijn namelijk een aantal woorden die ze, denk ik, in meerdere talen ingeprent hebben gekregen gedurende de opleiding tot skileraar in Frankrijk. Een van deze woorden is ‘pizzapunt’ en dan niet doelend op die druipende deegdriehoek, maar op de skitechniek. Nog een Nederlands woordje wat ik vorig jaar vaak voorbij heb horen komen is ‘moe’. Onze toen 3-jarige kleuter ging voor het eerst op skiles in Frankrijk. Op dag twee stond Moeder de Gans van een afstandje te kijken en kwam de ski-juffrouw (al na een uur) samen met onze snotterende en snikkende kabouter mijn kant op gelopen. Ze duwde onze snottebel in mijn armen met de woorden ‘moe, moe, moe!’. Arm ding. Moe dus. Duidelijk. Voeg daar nog ‘parallel’ en ‘stop’ aan toe en je hebt het woordenboek compleet.

What say you?

Waar ze zich eerst nog niet zo’n zorgen maakte en vrolijk meeging met de rest van de ski-kudde in het schattige ski-weitje onderaan de berg, zal ze dit jaar voor het eerst echt de berg op gaan. Met de stoeltjeslift naar boven, samen met haar meester of juf en de andere kindjes die ze niet verstaat. En dat baart haar nu duidelijk zorgen. Ze is alweer wat ouder en zich wat meer bewust. Ze is behoedzaam en voorzichtig. Waar haar zusje van 4 jaar in de zomervakantie een half uur met een Duits meisje speelde zonder in de gaten te hebben dat ze een andere taal sprak, is haar iets oudere zus al wat meer bewust van al die verschillen. ‘Mama’, zegt ze met een trillend stemmetje, ‘verstaan ze mij dan wel als ik zeg “What say you?”‘.

Lichaamstaal

Mijn moederhart begeeft het bijna, ik wil ze het liefste beschermen en in een doosje stoppen, maar natuurlijk wil ik haar ook dingen leren, laten ervaren en de wereld laten zien. Zelfvertrouwen geven, want ze zal straks toch alleen met al die vreemde kinderen de berg op gaan. Ik probeer haar te kalmeren met mijn wijze woorden over ‘lichaamstaal’. ‘We spreken allemaal dezelfde taal, lichaamstaal!’ en ik geef haar wat voorbeelden. Terwijl ik zeer overtuigd met mijn hoofd schud om ‘nee’ uit te leggen en met mijn handen tussen mijn benen sta te knijpen omdat ik ‘naar het toilet moet’, zie ik bij mijn kleine druktemaker een glimlach verschijnen.. Ze is niet helemaal overtuigd. Maar dat geeft niet, we besteden er verder niet meer zoveel aandacht aan.

Aangenaam kennis te maken

En dan is het zover. De laatste week van het jaar. Na de eerste dag komt ze zo trots als een pauw en zo vrolijk als wat uit haar skiklasje gelopen. ‘Ik heb een vriend, ik heb een vriend! en hij spreekt ook Nederlands!’. Yes, ze heeft een vriend (!), denk ik terwijl ik van binnen duizend vreugdedansjes doe en wel tien salto’s maak, als ik het zou kunnen. Over tien jaar zal ik misschien minder blij zijn, maar voor nu ben ik mega blij dat ze een vriend heeft. Een goed ingepakte ski-vriend, met grote blinkende skibril, nog grotere dino-helm, felgroene broek, een paar ‘grote mensen tanden’ en enkele missende tanden. Hij lacht breeduit en zijn fietsenrek komt tevoorschijn. De dagen die volgen is ze zó fanatiek. Niet alleen om naar skiles te gaan, want daar is Laurens, maar ook om samen met ons de berg op te gaan in de middag. Het enthousiasme spat er vanaf. Mede dankzij Laurens!

Tip! >> Vindt je kind het spannend om naar het skiklasje te gaan? Zoek een Laurens!

Op zoek naar het klasje 

De volgende dag wacht ik samen met onze skikampioen op een plek waar haar skiklasje zou moeten verzamelen. Om ons heen banjeren misschien wel honderden mensen door de sneeuw en verzamelen andere skiklasjes. Shit. Ik was gisteren zo gefocust op m’n kind dat ik geen idee heb wie haar skileraar is. Middels ‘zit dát kindje bij je in het groepje?’, ‘is dat je skileraar?’ en ‘herken je dat kindje?’, probeer ik haar bij het juiste groepje te plaatsen. Nee, nee en nee, antwoordt ze alleen maar. ‘Waar is je vriend dan?’, roep ik na een tijdje lichtelijk in paniek. Ze haalt haar schouders op, ‘ik zie hem niet, maar deze ski’s hier zijn van hem’ en ze wijst naar een paar flitsende skietjes die zielig en alleen in de sneeuw liggen. Ja hoor, denk ik nog, tussen al die honderden skietjes hier zal ze de ski’s van haar nieuwe buddy herkennen. Ik negeer het en we zoeken verder. Maar dan… uit het niets… verschijnt daar in de verte onze redder. Het is Laurens! En weer ben ik dolblij met het vriendje van mijn dochter. Nu nog wel. Ik geef hem nog net geen knuffel, want dat is denk ik een beetje raar. Maar ik wil het wel.

Cheese

Als blij moeder-ei vraag ik Laurens of ik een foto mag maken van hem en zijn vriendinnetje. Als twee nog blijere eitjes staan ze naast elkaar, met big smile inclusief fietsenrek op de foto. Ik laat haar met een gerust hart achter bij Laurens en het groepje. En net wanneer ik wil weglopen, zie ik het… de flitsende skietjes. Jahoor, ze had gewoon gelijk.

Merci

Dankjewel Laurens, dat je mijn kind zo blij en enthousiast hebt gemaakt, dankjewel dat je haar terugriep toen ze met de verkeerde skileraar mee wilde gaan en dat je je hand uitstak toen ze viel (ja ik zag het wel, sorry maar ik ben jullie een keer achtervolgd, ik zat een paar stoeltjes achter jullie in de skilift en ik was die vrouw die jullie telkens weer tegenkwamen). Dankjewel Laurens. Later word jij vast en zeker iemand zijn favoriete schoonzoon.

 

—

Ben je benieuwd hoe het vorig jaar ging? >> Kleuters op skiles; wiebelende skihelmen, lopende snottebellen en scheve skibrillen

Of ben je benieuwd naar onze horror-reis? Hoe prachtig de vakantie was, hoe dramatisch was de reis >> Autoreis naar de Franse Alpen – drama op de achterbank