Wanneer je ouders doof zijn – en voorlezen dus niet zo vanzelfsprekend is

Voordelen van voorlezen

Dat voorlezen goed is voor kinderen is algemeen bekend. Vooral voor kinderen die zelf nauwelijks lezen omdat ze het bijvoorbeeld moeilijk vinden. Het is goed voor de taalontwikkeling, ze leren zich verplaatsen in anderen en in onbekende situaties. Door voorlezen vergroot je het leesplezier. Maar wisten jullie ook dat het goed is om zeker tot en met groep 8 voor te lezen?

Bevoorrecht

Zelf probeer ik iedere dag voor te lezen, het lukt bijna altijd, maar laten we toegeven… het is een race tegen de klok dat avondritueel. Maar toen kwam ik Ferrari tegen. Een jongen van 9 jaar en hij heeft mij iets geleerd. Hij kwam bij mij in onderzoek en hij vertelde mij zijn verhaal. Ik kan mijn kinderen iedere avond voorlezen, want ik kan zien, horen, lezen en praten. Ik wel, maar niet iedereen. Door deze jongen heb ik geleerd om meer tijd te nemen voor het voorlezen. Het is allemaal niet zo vanzelfsprekend en normaal dan we denken. Dat blijkt maar weer uit zijn verhaal…

Met jullie deel ik zijn verhaal zodat meer mensen van hem kunnen leren.

Ferrari vertelt

‘Mijn leven is eigenlijk heel anders dan die van de andere kinderen op mijn school, want ik heb dove ouders dus dan voel ik me ook anders. En ik ben veel groter dan de andere kinderen, ik wil eigenlijk liever kleiner zijn. Ik heb een soort van gehandicapte familie, want mijn zus heeft kanker gehad.. een tumor in haar hersenen, daarom ‘doet’ ze eigenlijk jonger dan dat ze is. Ze speelt bijvoorbeeld samen met mij met de Lego, maar ze is al twintig jaar. Mijn andere zus sluit zich alleen maar op in haar kamer. Iedereen heeft een normale broer of zus en normale ouders, maar ik niet… Vroeger werd ik eigenlijk nooit voorgelezen door papa en mama, want ik versta ze niet. Dus eigenlijk voel ik me heel anders.’

Deze jongen houdt van auto’s, dus ik noem hem even Ferrari, want behalve dat hij van auto’s houdt, moeilijk kan lezen en zich bevindt in een complexe familie situatie, kan deze jongen moeilijk stil zitten. Hij gaat zo snel als een Ferrari. Ik stelde hem zojuist de vraag of hij tevreden is met zichzelf als persoon. Vervolgens trapte Ferrari even op zijn rem, keek hij omhoog, dacht zeker tien seconden na en vervolgens begon hij te vertellen.

Ik ben zo anders

Over zijn familie en dat hij zich heel anders voelt dan alle kinderen. Deze jongen heeft al veel meegemaakt, met zijn twee zussen en met zijn ouders. Op dit moment woont hij alleen met zijn vader en één oudere zus. Die ene die zich dus altijd opsluit in haar kamer. Vanwege de complexe gezinssituatie en de beperkingen van zijn ouders, stelde ik me al voor dat deze Ferrari zich anders zou voelen dan alle andere Ferrari ’s. Maar in mijn rijtje ‘waarom’ hij zich anders zou voelen, kwam het stukje ‘gebrek aan voorlezen’ niet in voor.

Niet zo vanzelfsprekend

Stom.. daar had ik eigenlijk nog niet bij stil gestaan. Natuurlijk besefte ik dat het voor zijn ouders onmogelijk is om hem voor te lezen, maar ik stond er niet bij stil dat deze jongen zich juist om díe reden anders zou voelen dan andere kinderen. Hij weet dat de meeste kinderen ’s avonds voor het slapengaan worden voorgelezen door hun vader of moeder. Het is bijna vanzelfsprekend… Ferrari laat mij inzien dat voorlezen helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Hij vertelt mij dat hij dat altijd gemist heeft. Slik… Ferrari heeft gelijk. En dan race ik ’s avonds als een malle door het boek omdat het ‘alweer zo laat is’… ?!

Voor het slapengaan

De meeste ouders lezen af en toe voor. Zelf doe ik dat ook, maar ook ik probeer het regelmatig ‘in te korten’. Enkele zinnen overslaan, een paar bladzijden skippen of gewoon zelf een verhaaltje bedenken bij de plaatjes. Mijn dochter begint al mee te lezen, dus ik besef me goed dat ik niet meer lang weg ga komen met het zelf verzinnen van verhaaltjes. Het overslaan van hele bladzijden heb ik al lang geleden moeten opgeven, daar trappen ze al lang niet meer in.

Tijd samen

Ze vinden het heerlijk.. luisteren naar een verhaal, plaatjes kijken en even wat tijd samen. Ik betrap mezelf er soms op dat ik het moeilijk vind om dan mee te genieten, want in mijn hoofd denk ik ‘die vaat moet nog in de vaatwasser, die erwtjes moet ik nog van de vloer plukken, die wasmachine zit nog vol en dat bezoek staat bijna voor de deur..’. En na het bezoekje van Ferrari denk ik: ‘Fuck die vaat, die erwtjes, die natte kleren in de wasmachine en dat bezoek voor de deur..’. Want ik kán mijn kind voorlezen en mijn kind kán luisteren naar mijn verhalen. Het is toch heerlijk om samen te genieten van een verhaal?

Luisterboeken

Ferrari vertelt mij dat hij lezen verschrikkelijk vindt. Hij vindt het moeilijk, hij begrijpt niet wat hij leest en hij vindt het gewoon stom. Ja.. natuurlijk. Een logisch verhaal eigenlijk. Samen met Ferrari maak ik een plan om het lezen wat leuker en makkelijker voor hem te maken. Ik gun hem zo graag een verhaaltje voor het slapen gaan, maar dat is lastig. Maar er zijn ook luisterboeken. Hij kan zichzelf laten voorlezen door de telefoon, tablet, laptop of computer. Er zijn programma’s met fijne mensen-stemmen die je voorlezen. Hij kan dan meelezen, maar het hoeft niet. Misschien weten Ferrari en zijn ouders dat niet. Ik ga het hem vertellen en uitleggen. Er zijn vast en zeker ook luisterboeken over auto’s en daar is hij dol op. Op die manier kunnen we het lezen weer gaan koppelen aan iets positiefs, iets leuks, iets om van te genieten. Ik hoop dat Ferrari vanavond voor het slapengaan op de rem trapt, zijn auto parkeert, in zijn bed gaat liggen, misschien wel gezellig samen met zijn vader en dat hij zich dan laat voorlezen door een luisterboek.

Hopelijk voelt hij zich dan een beetje net zoals alle andere kinderen.

 

Woensdag meer over luisterboeken op Inspirerend Gekwebbel, met onder andere leuke en handige app’s en websites.