Dan kopen we toch even een ander kind?

Strijd tussen broertjes en zusjes

Broertjes en zusjes kunnen soms het bloed onder elkaars nagels vandaan halen. ‘Dat is niet eerlijk’, ‘Ik was aan de beurt’, ‘Ik had die eerder’, ‘Maar ik wil dat niet’ en ‘Dat is van mij!’, zijn zomaar enkele uitspraken die je regelmatig om de oren vliegen. Vaak zijn het kleine dingen die makkelijk op te lossen zijn, maar wij als ouders weten en zien ook niet alles. Soms hebben we gewoon geen goede oplossing. Of we zijn gewoon te moe. ‘Zou zij haar nou als eerst een mep hebben verkocht of was het andersom?’, ‘Wie heeft er gisteren een boekje gekozen en wie is er vandaag aan de beurt?’, I don’t know.

Oplossingen

Je kunt kinderen vragen om mee te denken over een oplossing. Ze hebben vaak betere ideeën dan we in eerste instantie denken. Soms is het probleem dan opgelost. Hopsakidee. Maar soms hebben ze gewoon niet zo’n handige oplossingen. Heel makkelijk bedankt en lekker luchtig, dat dan weer wel. Het probleem een beetje afzwakken, maar soms kunnen we daar gewoon niks mee. Zo ook gisterenavond.

Bedtijd

Onze twee oudste meiden van 4 en 6 jaar hebben een probleem. Ze liggen samen op een kamer, allebei lekker in bed, maar de één wil een slaapmuziekje aan en de ander natuurlijk niet. Natuurlijk… Zusje 1 wil het wel, dus dan wil zusje 2 het natuurlijk niet. Why werkt dat meestal zo?

‘Ow mijn god’, zeg ik en ik plof op het bed van een van de twee miepjes. ‘Ik weet even niet hoe ik dit dilemma op moet lossen. Hebben jullie een oplossing?’

Miepje 1 denkt peinzend na en na een tijdje antwoordt ze voorzichtig en uitermate serieus: ‘Ehh ja we kunnen een nieuw kindje kopen die wel het muziekje wil luisteren.’

‘Oh oké, ja dat kan’, antwoord ik. ‘Maar wat doen we dan met haar?’ Ik kijk bedenkelijk en wenk met mijn hoofd een beetje opzij, richting haar zus. Een boze blik kijkt mijn kant op, maar al snel zie ik een glimlach verschijnen die ze uit alle macht probeert te onderdrukken.

‘Ow.. Oja..’ zegt mijn kleuter. Dan hebben we weer dát probleem. Ik neem haar serieus en denk diep na. ‘We kunnen haar moeilijk zomaar weg doen hè?’. Ze grinnikt een beetje en schudt dan haar hoofd. Ze kruipt met haar snoetje een stukje onder haar dekbed. Goede poging, maar het is gewoon zo lastig uit te voeren.

‘Is het een idee dat we het muziekje maar heel even aanlaten? Dan leg ik jullie kleine zusje op bed en zet ik het muziekje daarna uit. Dan zoeken we een middenweg?’

‘Neeeeeeeeeee!’, roept mijn kleuter die net nog even een ander kind wilde kopen. ‘Nee oke oke oke, we laten hem wel de hele tijd aan!’ en terwijl ik dat zeg knipoog ik naar haar oudere zus. Ze lijkt mijn knipoog te begrijpen en antwoordt snel: ‘Oja dat is goed, laat hem maar aan’. Ondertussen zendt ze mij een knipoog terug. Haar zusje zit inmiddels verward op haar bed. Heh… wat gebeurde daar nou? Stemmen ze nou toch in? Dat was niet de bedoeling. Ik zie het haar gewoon denken. ‘Eh oke’, brabbelt ze en ze gaat wat onwennig liggen. Nog steeds op haar hoede. Ik zet het muziekje aan en spring zelf in de douche. Geen idee hoelang dat muziekje heeft gespeeld, maar daarna waren ze allebei in dromenland.