9 x typisch papa’s (volgens mama’s)

Betreed dit verhaal met een snufje zout, een scheutje sarcasme en een dosis humor. Moeders geniet van de herkenning en vaders voel je vooral niet aangesproken.

We hebben ze allemaal. Kleine ergernissen als het gaat om de opvoeding van de kinderen en het huishouden. Mannen en vrouwen, we zijn gewoon zo verschillend. Is het dan toch dat Mars versus Venus? Fijn dat het ook bij andere huishoudens zo gaat, niets is fijner dan herkenning. Voor jullie hebben wij enkele ‘ergernissen’ op een rijtje gezet.

1. Luiers everywhere

Hij draait er zijn hand niet voor om, een luier verschonen. Zelfs niet voor een goed gevulde. Maar waarom moeten die dan altijd op de plek des onheils blijven liggen? Niet netjes dichtgevouwen incl doekjes, als een klein deftig pakketje, maar zo lekker open en bloot met ongeveer een half pakje billendoekjes eroverheen gedrapeerd. En dat je dat dan op een later moment zo bam out of the blue tegenkomt, al heerlijk smeulend. Why?!

2. Stoeien voor bedtijd

Nog even de kinderen lekker wild maken. De kieteldood, even stoeien, pakkertje spelen, even met z’n allen bovenop papa duiken. En dan opeens: ‘En nu naar boven, stop nu is het genoeg, hup naar bed’. Really?

3. Aandacht van mama

Papa die ook erg graag zijn verhaal even kwijt wil, net op het moment dat er meerdere kinderen gillend of huilend al dan niet stampvoetend voor mama staan. Pick me pick me pick me! Damn.

4. (Niet) verder kijken dan je neus lang is

Waar is dat speentje, die slaapzak of dat ene favoriete knuffeltje? Neehee, daar ligt hij echt niet. Ow toch wel. Dat is gek, net lag die daar echt nog niet hoor. Yeah right.

5. Mama laten uitslapen, maar ondertussen…

Dat is heel fijn, echt waar! Maar het is jammer wanneer die relaxte mood meteen weer is verdwenen omdat je vervolgens beneden komt in een soort van oorlogsveld. Alle kastdeurtjes die openstaan, de inhoud die verspreid over de vloed ligt, wilde mogli kapsels waar kindergezichtjes achter schuilen, boterhammen everywhere, de bank vol speelgoed en dat papa daar dan onder/tussen ligt te ‘slapen’. Goedemorgen schatje, fijn he dat ik je even heb laten liggen. Serious?

6. Op visite heeft papa opeens geen kinderen meer

Papa die ontspannen van zijn drankjes geniet, niet in de gaten hebbende dat er al meerdere toiletbezoekjes, ongelukjes, ruzietjes, troostmomentjes en gejengel hebben plaatsgevonden. Mama die als single-mom en kip  zonder kop rond rent met een droge keel en klotsende oksels. En dan aan het einde van de avond zeggen: ‘Wel? Dat had ik niet gezien, had dat dan gezegd’. Really?

7. Kleren uitzoeken – het dichtstbijzijnde stukje stof

Papa, die gevraagd wordt om kleertjes te pakken. Eigen risico. Kinderen die in veel te kleine kleren rondlopen, binnenstebuiten, achterstevoren, van een broertje of zusje. Of een met macaroni besmeurd shirtje van gisteren, want ‘dat kan nog best’. Why?

8. Nee is nee, maar niet heus

Een ‘nee’ die dan toch nog is om te toveren tot een ja. Dreigementen van heb ik jou daar. Strijd en machtsspelletjes. Wie kijkt er bozer, wie is verbaal sterker en wie produceert het meeste testosteron? Papa of het kind? ‘Oke, nu is het klaar, kom dan maar naar boven, hup naar bed!’. ‘.. Neeee!’. Nog één keer.. Nog één keer.. Dit is echt de laatste keer.. Echt de allerlaatste.. Damn.

9. Over spullen heen stappen

De (bekende) spullen die op de trap liggen om mee naar boven te nemen, waar hij dan gewoon voorbij loopt (‘hoe moet ik dat weten?’). Of een ‘ja ik neem het mee’, maar het alsnog vergeten. Zelfs over de wasmand heen stappen die notabene recht vóór de trap staat. Really?

Positief

Vooruit… ter afsluiting een puntje waar ze goed in zijn.

1. Vertellen hoeveel ze die dag al hebben gedaan. De was in de machine gedaan, eruit gehaald, in de droger gedaan en dan zelfs nog een nieuwe was aangezet. De was opgevouwen? Nee die zit er nog in, daar was geen tijd meer voor. En dan ook nog de vaatwasser ingeladen én weer uitgeladen he.

Herkenning

Alle gekheid op een stokje, natuurlijk zijn er nog véél meer pluspunten en zijn we blij dat ze ons zo goed helpen waar dat kan, want vroeger ging dat niet zo (jaja dat weten we). En toch vinden we het heerlijk om af en toe even te klagen want het is toch ook gewoon zo herkenbaar. Dat ‘klagen’ zal zonder twijfel op het frustratie-lijstje van de papa’s staan. Ruim aan kop, dat zowiezo. Dan moeten we die eerste plek toch ook gewoon verdedigen of niet dan?

—

En dan nu de mama’s: