Zwakke schoolresultaten en frustratie
We oefenen al zó lang met lezen en spelling, thuis, op school en bij logopedie en het wil maar niet lukken. Ondanks al dat werken en die goede inzet blijven de resultaten zo laag. Sam raakt er helemaal gefrustreerd van, hij gaat niet meer graag naar school en is soms echt verdrietig. Hoe kan dat? Heeft hij dyslexie? Wat is er aan de hand?
Want jij bent goud waard
Vandaag ontmoet ik Sam, met halflang bruin haar,
een lieve jongen uit groep 5 en al bijna 9 jaar.
Naar school gaan, dat doet toch niemand graag?
Zegt hij bedenkelijk, terwijl hij friemelt aan zijn kraag.
Een lange lok haar bedekt af en toe zijn gezicht.
Hij glimlacht verlegen, wanneer hij zich naar mij toe richt.
Sam geeft zijn moeder een knuffel en zegt haar gedag.
Vervolgens gaan wij met zijn tweeën heel de ochtend aan de slag.
Je draait je hoofd naar buiten en geniet van het getik tegen de ramen.
Met dat getik kun je toch niet werken, dat kan ik zeker beamen.
Want al na een paar woorden horen wij de hagel tikken op het dak.
Ik doe met je mee, we kijken en zwijgen, want zo ben je op je gemak.
Wanneer het stopt, ga je weer rechtzitten en luister je naar mij.
Waar hadden we het ook alweer over, weet jij nog wat ik zei?
Je doet goed je best, maar ik zie dat de opdrachten veel van je vragen.
Je rekt je uit, je hangt op tafel en ik zie dat de vermoeidheid je begint te plagen.
De hagelbui is gestopt en het is inmiddels wat rustiger achter de ruiten.
We laten alles liggen, trekken onze jas aan en gaan lekker naar buiten.
De storm tegemoet gaande, wij samen met z’n twee.
Je kent me nog maar net, maar ga je met mij mee?
Je komt naast mij lopen met je handen diep in je zakken gestoken.
Met je gezicht zo ver mogelijk in je jas gedoken.
Samen trotseren we de storm, de takken en de plassen water die we tegemoet gaan.
Niet alleen hier, maar ook op school tref jij deze regelmatig aan.
Ik vraag je of je moe bent en jij begint te vertellen.
Over de nacht en verschillende dingen in het leven,
en de spanning deze ochtend, waardoor je zelfs moest overgeven.
Het lukte je niet om daarna nog iets te eten.
Rustig ademhalen was zelfs moeilijk, liet jij me weten.
Het was stormachtig, buiten en in je hoofd.
We lopen een stukje verder en ik hoop dat die storm wat dooft.
Wat goed dat je mij dit vertelt en mij een stukje binnen laat kijken.
Het is al wat ik dacht, maar ik kon je niet helemaal bereiken.
We gaan weer verder en je doet wat ik van je vraag.
Maar nu is het is genoeg, klaar met dat geplaag.
We vragen je moeder om eerder te komen.
Want de storm waait inmiddels niet alleen door de bomen.
Maar eerst vertel ik jou en je mama dat je het zo goed hebt gedaan.
Je bent een slimme jongen en daar twijfelde je eerst aan.
Je begint te stralen als ik je vertel wat ik vandaag heb gezien.
Een slimme jongen, met een heleboel mooie eigenschappen, zeker 110.
Op school komt het er nog niet helemaal uit misschien,
maar aan ons de taak om je krachten en talenten te zien.
Ik zag ze en vertelde jou wat ik allemaal heb weten te raken.
Je moeder kreeg tranen toen we de resultaten samen bespraken.
Jij keek haar aan vanachter je lok en glimlachte naar haar om te laten weten het is goed.
Het was mooi om te zien, jullie twee samen en wat het allemaal met je doet.
Vol frustraties thuis en op school, omdat het lezen niet gaat zoals bij een ander misschien.
Of het door dyslexie komt is nog onbekend, dat zullen we woensdag zien.
Maar voor nu is belangrijk om te weten, je bent wie je bent, een dikke 10.
Het zijn er wel meer dan honderd.
Je kwaliteiten en talenten, want ik heb ze vandaag bewonderd.
Mooie, kostbare en dierbare dingen zijn altijd goed verborgen.
Het is aan anderen de taak om het te zien, het liefst vandaag en niet pas morgen.
Samen zullen we gaan werken aan een mooie schatkaart.
Zodat ze het vinden en zien, want jij en je talenten zijn goud waard.
Meer over dit onderwerp:
Op school vragen we kinderen in een boom te klimmen – mooi klote als je een vis bent
Waarom het vaststellen van dyslexie vaak een opluchting is voor kinderen
Dyslexie en ADD – Ik wil geen woedend kind zijn
Dyslexie, disleksiej, dislek-watte?
Kinderen met dyslexie aan het woord
ADHD en ADHDoris; zo snel als een Ferrari
ADD en ADHD, wat is dat dan en hoe leg ik dat uit?
Ik ben dom en stom – een voorbeeld van een intelligentieonderzoek
Oohhhh dit raakt me echt diep, wat hebben sommige kinderen het toch zwaar.
Maar wat fijn dat Sam en andere kinderen dan bij iemand terecht kunnen
komen die ze begrijpt en kan helpen. Ik hoop dat hij van jouw hulp heel gelukkig en sterk wordt en dat het allemaal wat makkelijker voor Sam wordt.❤
Ja sommige kinderen hebben het allemaal wat moeilijker op school dan andere kinderen. Maar we gaan er samen een mooi plan voor maken, komt helemaal goed met deze lieve jongen 😃
Ooh Stèfanie…wat heb je dit weer prachtig geschreven…en wat fijn dat je zoveel kinderen en ouders kunt helpen met deze zware wereld voor hun….een prachtig beroep heb jij…..wat zullen ze blij met je zijn…..maar ik wist al dat je een hart van goud hebt…en hun nu ook 💕💕
Ah wat lief 😃❤️ dankjewel 😘😘
Wat een mooi gedicht.
Wat sneu voor zo’n manneke dat hij zich zo voelt. Hopelijk leert hij snel zijn talenten kennen en zien anderen dit ook.
Mooi dat je dit voorop stelt! Hoe fijn is dat voor Sam en voor zijn moeder.